YENGEÇ’teki AY, Neptün ve Chiron ile Üçgen Açıda … ŞEFKAT ve ŞİFA ZAMANI

Kıyıda …

Bir çocuğun anne kucağına sığınması gibi tıpkı, Ay da Yengeç’e giriverdi bu sabaha karşı… Önce Balık’taki Neptünle, sonra da Chironla üçgen açılar yapacak gün boyunca… Bir yandan da Koç’taki Uranüse kare konumda olacak! O Uranüs ki – farkında olun olmayın - bu aralar dünyamızın merkezi… Sürekli bir operasyon halinde ve kapıdan almayanın bacasından içeri giriyor.

Değişiyor… herşey habire değişiyor!

Değişim bizi ürkütür! Ve Ay’ın Yengeç’e girmesi gibi biz de ANNE KUCAĞI bildiğimiz herbişeye sarılıp tutunmak isteriz değişim karşısında. Ama şefkatin ve koruyuculuğun dahi ifratında zarar vardır… Bir anne üzerine yağan yağmur damlalarından, saçını uçuşturan rüzgardan, gözünü kamaştıran güneşten çok da sakınmamalıdır çocuğunu … Aslında çocuklar hiçbirşeye şaşırmamak, ve herşeyi olduğu gibi alıp yaşamla bütün olmak üzere tasarlanmışlardır. Bütün ihtiyaçları şefkatle hayatın ellerine bırakılmak ve arada bir yaralı ya da ürkmüş olarak eve döndüklerinde yine şefkatli bir el bulmaktır.

İçimizdeki çocuğa ne yapıcaz peki … Onu değişime hazırlamanın zamanı 2012′de geldi ve geçti :) Şimdi değişimi kabul etme zamanı… Nasıl yapıcaz? Elbette şefkatle…

Bugün değişimin bizi acıtan yerlerinin farkına varabiliriz … Ve bu bizi geri çekilmeye, istifa etmeye, inkar etmeye, saklanmaya, hatta kaçmaya teşvik edebilir. Böyle tepkiler vermeden önce DURUN! Durun ve anlamaya çalışın. Olan bitenin adını koyun. Gördüklerinize duygusal ya da taraflı olarak değil, somut saptamalar yaparak bakın. Sonra da kendinize acıyıp kahrolmakla ya da 3 yaş çocukları gibi edepsizlik krizi geçirmekle vakit kaybetmeyin! 2012 yılı boyunca anlamayı reddettiğiniz şeyi bugün bir kez daha anlamayı deneyin; HER NE OLUYORSA, HAYRINIZADIR!

Hayatın size zalim bir işkenceci değil, şefkatli ve yol gösterici bir ebeveyn gibi davrandığını bir kez kabul ederseniz, onun elinde huzur bulmak, onunla büyümek, onun akışları içinde yol bulmak çok daha kolay olur. Bugün affedin olanları… kendinizi affedin … sizi üzenleri … üzdüklerinizi … kırılanları … kırdıklarınızı … olmayanları … eksikleri … içinizdeki hırçın ve hırpık ve üzgün çocuğun ellerine batmış kıymıkları, özenle ayıklayın … şefkatli bir anne gibi öpün yaralarınızı … ve onlara ARTIK İYİ OLMALARINI söyleyin. Daha fazla da kurup durmayın ”Ne olucak? Ne olucak?” diye :)

ZAMAN kabul etmeyi bilen herkes için şefkat ve şifa zamanı!

İçimden çook eski bir şarkıyı çalmak geldi size Simon & Garfunkel‘dan ”The Only Living Boy In NewYork” neden mi … İŞTE ELE :)